Το κείμενο προσφέρθηκε από το The Phuket News:
Προηγουμένως, οι αλλοδαποί που χρειαζόταν να λάβουν άδεια εργασίας για να εργαστούν απαγορευόταν να κάνουν οποιαδήποτε εργασία, για οποιονδήποτε εργοδότη, οπουδήποτε και υπό οποιουσδήποτε τέτοιους όρους, εάν δεν ήταν λεπτομερείς και, επομένως, επιτρεπόταν στην ίδια την άδεια εργασίας. Για παράδειγμα, εάν είχατε άδεια εργασίας για να διευθύνετε ένα εργοστάσιο ως διευθυντής, δεν θα μπορούσατε επίσης να μεταβείτε σε διαφορετικό εργοστάσιο χωρίς νέα άδεια εργασίας και να ξεκινήσετε ξανά ολόκληρη τη (δαπανηρή) διαδικασία ή να δημοσιεύσετε βίντεο στο youtube στο διαδίκτυο και να κερδίσετε χρήματα, κ.λπ. κ.λπ.
Αυτό δεν ισχύει πλέον.
Μέχρι πέρυσι η Ταϊλάνδη ρύθμιζε τις άδειες εργασίας αλλοδαπών βάσει του νόμου περί αλλοδαπών εργαζομένων (2008) (ο «Νόμος»).
Το 2017 το Διάταγμα Έκτακτης Ανάγκης για το Διάταγμα Επείγουσας Διοίκησης που δεν ανήκει στην Ταϊλάνδη, (2017) («Διάταγμα αριθ. 1») κατάργησε τον νόμο περί αλλοδαπών εργαζομένων (2008).
Ωστόσο, το διάταγμα αριθ.
Στη συνέχεια, στις 27 Μαρτίου 2018, εκδόθηκε το Έκτακτο Διάταγμα για την Εργατική Διοίκηση των Μη Ταϊλανδών (Αρ. 2) (2018) («Διάταγμα Νο. 2»). Το διάταγμα αριθ. 2 τροποποίησε το διάταγμα αριθ. 1.
Το άρθρο 70 του διατάγματος αριθ. 1 (και ο νόμος) προέβλεπε ότι «ένα άτομο στο οποίο έχει χορηγηθεί άδεια για εργασία δεν μπορεί να εκτελέσει την εργασία του τύπου, με τον εργοδότη, σε τοποθεσία ή σε οποιαδήποτε συνθήκη εργασίας διαφορετική από αυτή που καθορίζεται στην άδεια εργασίας του, εκτός εάν λάβει άδεια σύμφωνα με το άρθρο 71».
Το άρθρο 71 του διατάγματος αριθ. 1 (και ο νόμος) προέβλεπε ότι «ένα άτομο στο οποίο χορηγείται άδεια για εργασία και που σκοπεύει να αλλάξει ή να προσθέσει τα ακόλουθα στοιχεία, πρέπει να λάβει άδεια από τον γραμματέα: (1) είδος εργασίας (2) εργοδότη (3) τοποθεσία ή (4) συνθήκες εργασίας».
Και το τμήμα 73 του διατάγματος αριθ. 1 (και ο νόμος) προέβλεπε ότι «κανένα άτομο δεν μπορεί να επιτρέψει σε αλλοδαπό να εργαστεί με τρόπο διαφορετικό από τις απαιτήσεις που καθορίζονται στην άδεια εργασίας».
Ωστόσο, και πολύ σημαντικό, το άρθρο 37 του διατάγματος αριθ. 2 κατάργησε τα άρθρα 70, 71 και 73 του διατάγματος αριθ.
Επιπλέον, το άρθρο 28 του διατάγματος αριθ. 2 προβλέπει ότι ο κάτοχος άδειας εργασίας μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε εργασία που δεν απαγορεύεται ρητά σε όλους τους αλλοδαπούς στον «Επίσημο κατάλογο» απαγορευμένης εργασίας σε αλλοδαπούς.
Ο Επίσημος Κατάλογος περιγράφει τον περιορισμένο αριθμό δραστηριοτήτων για τις οποίες ένας αλλοδαπός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να λάβει άδεια εργασίας. (Ο τρέχων Επίσημος Κατάλογος είναι ο ίδιος με τον τελευταίο που εκδόθηκε βάσει του Νόμου. Ωστόσο, ο Επίσημος Κατάλογος έχει αναθεωρηθεί και θα το αναφέρουμε λεπτομερώς στο τρίτο μέρος αυτής της σειράς.)
Κατά συνέπεια, οποιοσδήποτε αλλοδαπός που έχει άδεια εργασίας στην Ταϊλάνδη μπορεί τώρα, να εργαστεί οπουδήποτε, για οποιονδήποτε (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού τους), υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, και να κάνει οποιοδήποτε είδος εργασίας, που δεν εξαιρείται από τον Επίσημο Κατάλογο.
Αυτή είναι μια πολύ σημαντική και ευπρόσδεκτη αλλαγή στο καθεστώς της Ταϊλανδικής αλλοδαπής εργατικής νομοθεσίας.
Είναι προφανώς καλά νέα για τους κατόχους αδειών εργασίας στην Ταϊλάνδη – και η Ταϊλάνδη θα επωφεληθεί επίσης από το γεγονός ότι έκανε την αγορά εργασίας της πιο ελκυστική για τα καλύτερα ξένα εργατικά ταλέντα που χρειάζεται για να ανταγωνιστεί στην ολοένα αυξανόμενη παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Διαβάστε περισσότερα στο https://www.thephuketnews.com/phuket-law-royal-decree-blows-work-permits-wide-open-68051.php#0ukr0wlsRI6tIoQk.99
